دوی ولې دلته او دا هلته کوي؟
اعزام یک بانوی جوان مسلمان، به همراه چند مرد نا محرم، شاید مسلمان یا نا مسلمان، فضای خارج از جو زمین، جایی که، غیر از خدا و خود شان کس دیگری در آن وجود ندارد، از سوی کشوری که ویژه گی های اسلامی آن در بالا تذکر داده شد، در اوضاع و احوالی صورت می گیرد که، در همسایگی این یعنی جمهوری اسلامی ایران و در فاصله ی نه چندان دور از آن یعنی به قول طالبان «امارت اسلامی افغانستان» بانوان به اتهام بد هجابی، برون رفتن بدون محرم شرعی از منزل، کتک کاری می شوند، دستگیر و شکنجه میگردند و به حتی قتل می رسند. بیکاری، بی نانی، تحقیر، تبعیض و محرومیت زنان و دختران افغانستان، از آموزش و پرورش، بجای خود باشند.
سوال این است که، بین اسلام و قوانین اسلامی به قول ملا ها « شریعت اسلامی» عربستانی، ایرانی و افغانستانی چه فرقی وجود دارد؟
آیا این سه کشور باورمند به یک خدای واحد و یک پیامبر نیستند؟
اگر هستند، پس چرا آنجا چنان می شود و این جا چنین؟
چرا عرب هایی که خود را مالک خانه ی خدا وارث پیامبر می دانند و سالانه میلیارد ها دلار ز ایران سراسر جهان را به بهانه ی زیارت خانه ی خدا، به جیب می زنند، در برابر استبداد دینی آخوند های فرتوت ایران و طالبان بی خرد، بیرحم و آدمکش افغانستان آواز خود را بلند نمیکنند؟
چرا مفتی های عربستان سعودی، اعمال وحشیانه و ضد انسانی طالبان بدبخت و آخوند های تاریخ زده ی ایران را تقبیح نمیکنند و بر غیر اسلامی بودن اقدامات ناروای آنها فتوا صادر نمی نمایند؟
همه این پرسش های بی پاسخ، باور انسان را به این واقعیت تقویت می نماید که، در دنیای امروزی ادیان و بویژه دین اسلام، وسیله کلان تجات و معامله گریهای سیاسی و اقتصادی زمام داران خیلی از کشور های اسلامی گردیده است و بس. غیر از این حقیقتی را نمی بینیم.
« آنچه خواندید، یک نگاه فردی و غیر وابسته است »